Ljóst er aš bęši Hjįlmar Örn og Eva Ruza leyna į sér en ęska žeirra og prakkarastrik bernskunnar voru rifjuš upp ķ helgaržęttinum Brįšavaktinni į dögunum.

Réš ekki viš neitt

Žar opnaši Hjįlmar sig um atvik sem hann hefur žagaš yfir ķ nęrri fjóra įratugi. Hann var žį 12 til 13 įra gamall og hann kveikti ķ sinu meš eldspżtum. Skemmst er frį žvķ aš segja aš hann gerši sér enga grein fyrir hęttunni.

„Svo réš ég ekki neitt viš neitt – bara strax. Žaš byrjar allt aš brenna į fullu,“ sagši Hjįlmar sem reyndi aš eigin sögn, eins og hann gat, aš slökkva eldinn meš fķnu fótboltatreyjunni sinni.

Hampaš sem hetju

Aš lokum komu nokkrir eldri vegfarendur hlaupandi og tókst žeim ķ sameiningu aš slökkva eldinn. Hjįlmar, sem žóttist žį saklaus įhorfandi, segir aš honum hafi jafnvel veriš hampaš sem hetju ķ kjölfariš.

„Mér var hampaš sem hetju žarna,“ rifjaši hann upp og bętti viš aš sagan gęti nśna nżst sem forvarnarsaga.

„Sinubruni gerist svona,“ sagši Hjįlmar og smellti fingrum.

Hann višurkenndi žó aš žetta vęri ķ fyrsta sinn sem hann jįtaši sekt sķna opinberlega. Móšir hans og ašrir hafa ętķš trśaš į sakleysi hans. Sś eina sem grunaši hann um gręsku var systir hans – og nś, eftir 40 įr, fékk hśn loks stašfestingu, ķ beinni śtsendingu.

Hér mį hlusta į spjall vinanna ķ Brįšavaktinni.